Ιανουάριος του 1997. Έγκυος στον μικρό. Ήδη είχα υπερβεί την πιθανή ημερομηνία τοκετού. Μέχρι τις 9/1 θα έχεις γεννήσει μου είπε ο γιατρός. Στις 18/1 πήγα σε έναν γάμο και μου λέγανε μα καλά δεν θα γεννήσεις ποτέ εσύ; Θα το χωνέψεις; Στις 19/1 πήγα στην κλινική με υψηλή πίεση και η μαία θέλοντας και μη ενόχλησε τον γιατρό - δουλειά του ήταν - και με διώξανε τελικά κακήν κακώς γιατί ήδη είχα μκροσυσπάσεις και την άλλη μέρα θα γεννούσα. Ηρέμησα κάπως. Την άλλη μέρα πάλι στο δωματιάκι των ωδίνων. Και μετά στο χειρουργείο. Αγόρι αγόρι να σας ζήσει. Ένα υγιές μωρό.
Γκρίνιαζε. Άρχισα να τον θηλάζω. Πρώτα στην κλινική και στο σπίτι αργότερα, ησύχαζε στο στήθος αλλά μετά από λίγο ξανάρχιζε την γκρίνια. Άρχισα στην κλινική συμπλήρωμα με το μπιμπερό αλλά δεν έπινε ούτε χαμομηλάκι ούτε γαλατάκι. Οι μέρες περνούσαν και στην βδομάδα πάνω από μια ανόητη κίνηση καθώς σηκώθηκα να τον θηλάσω μέσα στην νύχτα έπαθα θλάση αυχένα. Φόρεσα μαλακό κολλάρο. Συνέχισα να τον θηλάζω. Αλλά το μωρό έχανε συνεχώς βάρος. Από την πρώτη μέρα ως την δέκατη τέταρτη.
Απαίτησα από τον γιατρό να έρθει να δει το μωρό στο σπίτι. Εισαγωγή στο καραμανδάνειο με σημάδια ασιτίας και αφυδάτωσης. Από 3400 έφτασε στα 2530. Πέρασα από δύο ή και τρεις ανακρίσεις για παραμέληση ανηλίκου αλλά όχι γμτ δεν έφταιγα εγώ. Πέρασα πολλά χρόνια με τύψεις και ενοχές και σιωπή και περισυλλογή. Το μωρό είχε μικρό στόμα και λίγη δύναμη για να μπορέσει να θηλάσει από την μεγάλη θηλή του στήθους μου. Τόσο απλό αλλά δεν το είδαν στην κλινική ούτε οι μαίες ούτε οι γιατροί. Το μωρό έκανε πράσινα κακά δείγμα ότι δεν τρεφόταν σωστά αλλά αυτό δεν το αξιολόγησε ο γιατρός. Το μωρό έχανε βάρος για πολύ καιρό αλλά ούτε αυτό το αξιολόγησε ο γιατρός.
Και πολλά άλλα που δεν μπαίνω στην διαδιακασία να τα θυμηθώ γιατί πονάνε. Συγνώμη που δεν σπούδασα ιατρική για να γεννήσω και να μεγαλώσω παιδιά. Εμπιστεύτηκα ανθρώπους γύρω μου - όχι μόνο γιατρούς - και έχασα. Και για πολύ καιρό ήμουν χαμένη.
Το μόνο που με κράτησε ζωντανή και λογική επτά μέρες που ήταν το μωρό στο νοσοκομείο ήταν η κόρη μου που ήταν τότε μόλις δυόμιση χρονών. Τίποτε άλλο.
Αυτή την στιγμή είναι ένα αγόρι δέκα χρονών και κάτι, υγιέστατο και γκρινιάζει στην κουζίνα γιατί δεν θέλει να φάει ψάρι και σαλάτα αλλά γάλα και δημητριακά.
Γκρίνιαζε. Άρχισα να τον θηλάζω. Πρώτα στην κλινική και στο σπίτι αργότερα, ησύχαζε στο στήθος αλλά μετά από λίγο ξανάρχιζε την γκρίνια. Άρχισα στην κλινική συμπλήρωμα με το μπιμπερό αλλά δεν έπινε ούτε χαμομηλάκι ούτε γαλατάκι. Οι μέρες περνούσαν και στην βδομάδα πάνω από μια ανόητη κίνηση καθώς σηκώθηκα να τον θηλάσω μέσα στην νύχτα έπαθα θλάση αυχένα. Φόρεσα μαλακό κολλάρο. Συνέχισα να τον θηλάζω. Αλλά το μωρό έχανε συνεχώς βάρος. Από την πρώτη μέρα ως την δέκατη τέταρτη.
Απαίτησα από τον γιατρό να έρθει να δει το μωρό στο σπίτι. Εισαγωγή στο καραμανδάνειο με σημάδια ασιτίας και αφυδάτωσης. Από 3400 έφτασε στα 2530. Πέρασα από δύο ή και τρεις ανακρίσεις για παραμέληση ανηλίκου αλλά όχι γμτ δεν έφταιγα εγώ. Πέρασα πολλά χρόνια με τύψεις και ενοχές και σιωπή και περισυλλογή. Το μωρό είχε μικρό στόμα και λίγη δύναμη για να μπορέσει να θηλάσει από την μεγάλη θηλή του στήθους μου. Τόσο απλό αλλά δεν το είδαν στην κλινική ούτε οι μαίες ούτε οι γιατροί. Το μωρό έκανε πράσινα κακά δείγμα ότι δεν τρεφόταν σωστά αλλά αυτό δεν το αξιολόγησε ο γιατρός. Το μωρό έχανε βάρος για πολύ καιρό αλλά ούτε αυτό το αξιολόγησε ο γιατρός.
Και πολλά άλλα που δεν μπαίνω στην διαδιακασία να τα θυμηθώ γιατί πονάνε. Συγνώμη που δεν σπούδασα ιατρική για να γεννήσω και να μεγαλώσω παιδιά. Εμπιστεύτηκα ανθρώπους γύρω μου - όχι μόνο γιατρούς - και έχασα. Και για πολύ καιρό ήμουν χαμένη.
Το μόνο που με κράτησε ζωντανή και λογική επτά μέρες που ήταν το μωρό στο νοσοκομείο ήταν η κόρη μου που ήταν τότε μόλις δυόμιση χρονών. Τίποτε άλλο.
Αυτή την στιγμή είναι ένα αγόρι δέκα χρονών και κάτι, υγιέστατο και γκρινιάζει στην κουζίνα γιατί δεν θέλει να φάει ψάρι και σαλάτα αλλά γάλα και δημητριακά.
1 σχόλιο:
Ευτυχώς,τελικά όλα πήγαν καλά και πολύ χαίρομαι...
Μερικές φορές κάποιοι γιατροί είναι ασυνείδητοι,πρέπει να προσέχουμε.
Καλή σου μέρα!
Δημοσίευση σχολίου