Στ'. Η Συνάντηση

Λίγα ψήγματα χρυσού η αίσθηση της αιωνιότητας μέσα στην άμμο του χρόνου. Είμαι ο χρυσοθήρας της Αιωνιότητας.

Δεν μπορώ να καταλάβω τα μηνύματά σου, Κύριε. Είναι τα μενεξεδένια βουνά του ορίζοντα; Είναι η λιτανεία των τεφρών νεφών; Είναι το σμάρι τα πουλιά που σπεύδουν προς την δύση; Δεν μπορώ να καταλάβω τα μηνύματά σου, Κύριε. Είναι η φωνή του αγαπημένου που έσβυσε στο ακρογιάλι; Είναι μια νοσταλγική χειρονομία χαμένη στο χρόνο; Είναι η χορδή βαθειά μου που πάλλεται εναγώνια εις το διηνεκές; Είναι η μεγάλη στιγμή που χάθηκε για πάντα;

Οι άτραποι που οδηγούν στα βάθη του Θεού, περνάνε από τα βάθη του ανθρώπου. Και όταν οι άνθρωποι είναι αβαθείς, ο Θεός υποφέρει.