Η ευτυχία είναι μια εξωτερική κατάσταση που την προσεγγίζουμε στην ζωή μας άλλοτε από πιο κοντά και άλλοτε από πιο μακρυά, άλλοτε μέσω εσωτερικών διεργασιών και άλλοτε μέσω εξωτερικών καταστάσεων ή σε συνδιασμό και των δύο.
Και ερωτώ - ρητορικές ερωτήσεις : Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι αν όλοι γύρω μας είναι ευτυχισμένοι; Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι αν τα παιδιά μας - κύρια ευθύνη του κύκλου ζωής μας - είναι ευτυχισμένα; Έκανα δυο αρραβώνες και ένα γάμο στην ζωή μου. Πέρασα καλές και κακές στιγμές, ευτυχισμένες και δυστυχισμένες στιγμές.
Όταν όμως χάνεται όλο αυτό το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει μια σχέση στην αρχή και μένεις ακάλυπτος, πρόσωπο με πρόσωπο με τον άλλον και δεν έχεις πια τίποτα να πεις και τίποτα να κάνεις, ανακαλύπτεις ότι ταμπέλες στα συναισθήματα είναι εύκολο να βάλεις, αλλά δύσκολο να αντανακλάνε αυτό που είναι και για αυτό οι σχέσεις είναι τόσο ρηχές στις μέρες μας.
Λέμε εύκολα ότι είμαστε ερωτευμένοι με τον άλλον, λέμε εύκολα ότι αγαπάμε τον άλλον, κάνουμε έρωτα μαζί του και είναι καλά και ένα πρωί δεν βλέπουμε τίποτα στα μάτια του, δεν αισθανόμαστε τίποτα στην αγκαλιά του παρά ένα τεράστιο κενό. Το ίδιο κενό που υπήρχε και προσπαθήσαμε να συμπληρώσουμε με αυτή την σχέση αλλά δεν πέτυχε.
Αποτέλεσμα ή φεύγουμε με ελαφρά πηδηματάκια ψάχνοντας το άλλο μας μισό στην επόμενη σχέση ή μένουμε αν υπάρχει η συνήθεια ή παιδιά. Η συνήθεια είναι πολύ δυνατή κόλλα για τους ανθρώπους, προσφέρει ασφάλεια που ελάχιστοι άνθρωποι δεν την έχουν ανάγκη για να προχωρήσουν δημιουργικά στην ζωή τους. Και τα παιδιά είναι πολύ δυνατή κόλλα για τους ανθρώπους, προσφέρουν αλλαγή - και όχι μόνο - που και αυτή ελάχιστοι άνθρωποι δεν την έχουν ανάγκη για να προχωρήσουν χαρούμενα στην ζωή τους.
Κάποια στιγμή όμως η συνήθεια γίνεται ρουτίνα και τα παιδιά δεν μας έχουν ανάγκη. Και αν δεν υπάρχει αγάπη - έρωτας - συντροφικότητα τότε λυπόμαστε τον εαυτό μας για την ζωή που χρεωθήκαμε να ζήσουμε αλλά δεν την ζήσαμε, γιατί πάνω από όλους γονείς, παιδιά, κοινωνία έχουμε χρέος να ζήσουμε αυτή την ζωή και να την ζήσουμε ευτυχισμένα.
Γιατί όπως έλεγε και η μητέρα μου - και ελπίζω ακόμα να το λέει - στην κοιλιά μου δεν πρόκειτα να σε ξαναβάλω για να ξαναγεννηθείς και να ξαναρχίσεις, για αυτό μην στεναχωριέσαι και κοίτα μπροστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου