Γιατί;

Προχτές το Σάββατο το μεσημέρι πήγα με τα παιδιά και φάγαμε σε ένα φοιτητικό εστιατόριο. Στην μέση του φαγητού γυρνάει ο γιος και λέει χαμηλόφωνα, πρόσεξε τι λες και τι κάνεις γιατί μπήκε αστυνομικός. Γύρισα κοίταξα τον αστυνομικό, γύρισα κοίταξα τον γιο και του είπα ότι δεν χρειάζεται να προσέχω τι λέω και τι κάνω, αυτός είναι για να μας προσέχει και να μας φυλάει. Ούτε 12 ώρες δεν πέρασαν και μετάνιωσα για αυτό που είπα και δεν θέλω και δεν μπορώ να κοιτάξω στα μάτια το παιδί μου και να του πω τα ίδια λόγια. Δεν θέλω να είμαι αντικειμενική για όλα αυτά που ζούμε. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική για όλα αυτά που ζούμε. Στην θέση του Αλέξανδρου θα μπορούσε να ήταν ο ανιψιός μου, η κόρη μου, ο γιος μου, οποιοδήποτε παιδί. Έχει στεγνώσει το μυαλό μου, έχουν στερέψει οι σκέψεις μου, έχει παγώσει η ψυχή μου. Ένα τεράστιο γιατί πλανιέται παντού. Καλό ταξίδι αγγελούδι, κουράγιο μητέρα.

13 Νοεμβρίου 2008

Θα ξαναγράψω σύντομα, έγραψα στο προηγούμενο post και κρατάω τον λόγο μου.
Να ένα καλό βήμα, κρατάω τον λόγο μου για ένα, δυο, τρία πράγματα και συνεχίζω.
Μου άρεσε πάρα πολύ η εικόνα στο προηγούμενο post, όλες οι εικόνες που συνοδεύω τα post μου αρέσουν - για αυτό και τις διαλέγω - αλλά η προηγούμενη είναι μέσα στον κλίμα της ψυχολογίας μου όπως αυτή διαγράφεται μέσα από τα μάτια της ψυχολόγου μου και όχι μόνο.
Αισθανόμουν - και ακόμα το αισθάνομαι καμιά φορά - άχρηστη, καμένο χαρτί, επιζήμια για τους γύρω μου. Αλλά ελπίζω σαν τον φοίνικα να αναγεννιέμαι από τις στάχτες μου, που προέρχονται από την ίδια μου την φωτιά.
Αισθάνομαι σαν μικρό κοριτσάκι που έχω ανάγκη από ζεστασιά, προστασία και καθοδήγηση αλλά την ίδια στιγμή κάνω τεράστια βήματα στον κόσμο των μεγάλων και κάπου εκεί μπερδεύομαι αλλά τα πάω καλά.
Κάποια στιγμή μου πρότεινε η ψυχολόγος μου να πάρω φάρμακα γιατί αντιμετώπιζα δύσκολα την καθημερινότητα και θα ήταν πιο εύκολα για μένα με βοήθεια τέτοιου είδους.Δεν θέλω να στηριχτώ σε ουσίες ξένες προς εμένα, ξένες προς το σκεπτικό μου και αρνήθηκα αν και το σκέφτηκα πάρα πολύ σοβαρά.
Καλή συνέχεια.

11 Νοεμβρίου 2008

Αμαρτία; ( αμαρτία η [amartía] : παράβαση ορισμένου θρησκευτικού ή εκκλησιαστικού κανόνα σφάλμα, λάθος ).
Οι μέρες περνούν δύσκολα. Αισθάνομαι σαν να αναρρώνω. Οι νύχτες περνούν εύκολα.
Κοιμάμαι σχετικά νωρίς κοντά στα μεσάνυχτα και ξυπνάω σχετικά νωρίς κοντά στις επτά.
Το καλό είναι ότι συχνά πυκνά χορταίνω ύπνο, όχι πως κουράζομαι και ιδιαίτερα σωματικά. Το κακό είναι ότι δεν είμαι τόσο καλά όσο θα ήθελα να είμαι.
Δεν έρχονται πια κρίσεις πανικού εδώ και αρκετό καιρό, αλλά αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω με μια λέξη τον εσωτερικό μου κόσμο, θα χρησιμοποιούσα την λέξη μελαγχολία, ίσως όμως να είναι κάτι πιο βαθύτερο.
Αισθάνομαι ότι διαπράττω ένα σοβαρό έγκλημα προς εμένα και προς τους ανθρώπους που με αγαπούν και με βλέπουν σε αυτή την κατάσταση τόσο καιρό. Και αυτό με ρίχνει ακόμα περισσότερο.
Το παρήγορο είναι ότι αυτό το post το έγραψα πριν 6 μήνες και είχε μέσα δύσκολα δεδομένα που άλλαξα γιατί δεν ισχύουν πια, άρα είμαι κάπως καλύτερα από τότε, αλλά όχι τόσο καλά όσο θα ήθελα. Επίσης έσβησα 2 - 3 post, που αφού δεν αναρτήθηκαν τότε που τα έγραψα και δεν ισχύουν πια αυτά που είχα γράψει, δεν υπάρχει λόγος να αναρτηθούν ποτέ. Θα ξαναγράψω σύντομα.

Μακρύ Καυτό Καλοκαίρι

Μετά από 17 μέρες που μιλήσαμε στα παιδιά για το διαζύγιο μιλήσαμε και στους γονείς μου. Τελικά γενικά τα πράγματα είναι πιο εύκολα από ότι τα περιμένω. Περίμενα αυτό το καλοκαίρι να είναι δύσκολο λόγω των διαδικασιών του διαζυγίου και έκανα σχέδια για να είναι όσο το δυνατό πιο ήρεμο και πιο ήσυχο αλλά όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια κάποιος γελά. Προέκυψαν δύο προβλήματα με την υγεία της μικρής, ευτυχώς όχι σοβαρά αλλά με αρκετό τρέξιμο και άγχος και προέκυψαν και δύο προβλήματα με την ηρεμία του σπιτιού σαν κτίριο, από την μια οικοδομή και από την άλλη αγωγός υδάτων. Και προκύπτουν καθημερινά χίλια δυο που πρέπει να αντιμετωπίσω. Ο ψυχίατρος λέει δεν χρειάζομαι φάρμακα και η ψυχολόγος λέει είναι μια περίοδος έντονου άγχους και στρες απολύτως δικαιολογημένου και μόνο από την διαδικασία του διαζυγίου όχι συν όλα τα άλλα. Υπομονή.

Διαζύγιο

Προχτές μετά από αρκετές αναβολές μιλήσαμε στα παιδιά για το διαζύγιο. Μετά το μεσημεριανό φαγητό, τους είπαμε ότι τα αγαπάμε, ότι θα είμαστε δίπλα τους ότι και να συμβεί, ότι αυτά δεν έχουν καμιά ευθύνη για αυτό που θα τους πούμε και τους ανακοινώσαμε ότι δεν είμαστε καλά μαζί εδώ και χρόνια και αποφασίσαμε να χωρίσουμε. Ότι προσπαθήσαμε αρκετά να τα βρούμε μεταξύ μας αλλά ήταν αδύνατο και είναι καλύτερα έτσι για όλους, πριν αρχίσουμε να έχουμε γκρίνιες και καυγάδες. Ότι είναι οριστικό αλλιώς δεν θα τους το ανακοινώναμε. Κάπου εκεί βούρκωσα και βούρκωσε και ο μικρός. Άπλωσα το χέρι μου και τον αγκάλιασα και το βλέμμα μου συναντήθηκε με το βλέμμα της μικρής και άκουσα τα χείλη της να προφέρουν την φράση : "Μην κλάψεις σε παρακαλώ δεν γίνεται κάτι τραγικό". Και αμέσως ρούφηξε την μύτη του ο μικρός και είπε : "Κάθε τέλος είναι και μια καινούργια αρχή." Και συνέχισε : "Να σας πω και κάτι άλλο και αν θέλετε με πιστεύετε; Εγώ το είχα καταλάβει εδώ και καιρό και όλο σκεφτόμουν ότι όπου να ΄ναι θα μας πουν ότι θα πάρουν διαζύγιο". Και συμπλήρωσε και η μικρή : "Και εγώ το ίδιο". Η απορία της μικρής ήταν αν θα μείνουμε εδώ που μένουμε εμείς και οι απορίες του μικρού την άλλη μέρα αν θα παντρευτώ ξανά και την άλλη άλλη μέρα αν θα αλλάξουν επώνυμο τώρα που θα χωρίσω με τον πατέρα τους. Κοινή απορία πότε και πως θα βλέπουν τον πατέρα τους γιατί θα φύγει από την πόλη. Το μόνο σχόλιο που έχω να κάνω, λίγες μέρες μετά, είναι ότι ήταν πιο εύκολα τα πράγματα από ότι τα περίμενα και τελικά πιστεύω ότι γενικά τα πράγματα είναι πιο εύκολα από ότι τα περιμένω.

Ζέστη

Γεννήθηκα την πιο κρύα μέρα ενός Ιανουαρίου.
Την πιο κρύα μέρα που έχω ζήσει, λέει η μητέρα μου.
Μάλλον για αυτό υποφέρω από την ζέστη και απολαμβάνω το κρύο.

Ζήτησε Και Θα Λάβεις

Μια φορά και έναν καιρό ρώτησε ο άνθρωπος τον Θεό:
- Θεέ μου, τι είναι για σένα 1.000 χρόνια. Ο Θεός του απάντησε:
- Ένα λεπτό. Ο άνθρωπος τον ξαναρώτησε:
- Θεέ μου, τι είναι για σένα 1.000.000.000 δολάρια. Ο Θεός του ξαναπάντησε:
- Ένα κέρμα. Τότε ο άνθρωπος είπε στον Θεό:
- Θεέ μου, σε παρακαλώ δώσε μου ένα κέρμα. Και ο Θεός αποκρίθηκε:
- Περίμενε ένα λεπτό.

Ξεχάσαμε!;!

Τελικά οι Γιορτές Δεν Είναι Για Τα Παιδιά

Οι γιορτές με αγχώνουν. Και το Πάσχα ακόμα περισσότερο. Πριν χρόνια, στην ευαίσθητη εποχή της εφηβείας, Μεγάλο Σάββατο βράδυ, στο προαύλιο χωρό της εκκλησίας του πολιούχου της πόλης μας, βίωσα την πρώτη και την χειρότερη κρίση πανικού της ζωής μου. Και συνέχισα να την βιώνω για μέρες και να την κουβαλάω για χρόνια. Κάθε Μεγάλο Σάββατο, όλη την ημέρα, ζω με την αγωνία ότι θα ξαναπάθω κρίση πανικού και θα βγω έξω από τα όρια του φυσιολογικού και θα ζήσω την απόρριψη εκείνης της νύχτας. Κάθε Κυριακή του Πάσχα αλλά και τις επόμενες μέρες θυμάμαι την άρνηση για τροφή που είχα για μια βδομάδα και την αδυναμία που αισθανόμουν τόσο που σιγά σιγά οι αναμνήσεις από τις επόμενες μέρες χλωμιάζουν και σβήνουν. Άρα περριτό να γράψω ότι κάθε Πάσχα είναι μια δοκιμασία για μένα και δεν το χαίρομαι σαν γιορτή καθόλου μα καθόλου.

Έτσι Για Το Καλό

Καλή Ανάσταση
και
Καλό Πάσχα.

Γενέθλια

Πρώτος χρόνος για το blog μου.
Χρόνια του πολλά και
χρόνια του καλά.

14 Απριλίου 2008

Και τώρα;
Μακάρι να ήξερα. Οι μέρες και οι νύχτες κυλάνε δύσκολα.
Αισθάνομαι κουρασμένη ψυχολογικά και σωματικά.
Τις τελευταίες μέρες συζήτησα με τους γονείς μου για τον γάμο μου και την οικονομική αποκατάσταση μου. Η πρώτη συζήτηση ήταν με τον πατέρα μου εδώ και δυο βδομάδες, η δεύτερη ήταν και με τον πατέρα μου και με την μητέρα μου εδώ και δυο μέρες. Τρίτη συζήτηση δεν πρόκειται να γίνει.
Άδειασα, κουράστηκα, ταράχτηκα όλο τα ίδια και τα ίδια. Μια θυσία ακόμα, μια ευκαιρία ακόμα για τα παιδιά. "Συγνώμη" από τα βάθη της καρδιά μου αλλά δεν θα γίνει αυτό.
Η πορεία της ζωής μου έχει αλλάξει εδώ και καιρό και δεν έχω καμιά απολύτως διάθεση να την γυρίσω πίσω γιατί απλά όταν βρίσκεις το άλλο σου μισό είναι αμαρτία να μην σμίγεις μαζί του.

Από Το Κακό Στο Χειρότερο

Τις τελευταίες μέρες, τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Και εκεί που πήγαινα να πάρω μια βαθιά ανάσα, ένοιωσα βαθιά στο πετσί μου τον Νόμο του Μέρφι : "Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, κάτι θα πάει στραβά. Όταν τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε χειρότερα, θα πάνε." Τράκαρα. Οδηγούσα υπό ελαφρά βροχή, στην εθνική οδό, στην έξοδο της πόλης. Πάνω από 60 χιλιόμετρα δεν πήγαινα - γιατί περνάω και τρεις και τέσσερις και πέντε φορές την ημέρα από το συγκεκριμένο σημείο και ξέρω ότι δεν είναι για μεγαλύτερη ταχύτητα, ειδικά όταν βρέχει - όταν είδα μπροστά στα 100 μέτρα το φανάρι κόκκινο και ένα αυτοκίνητο σταματημένο στην μεσαία λωρίδα. Αριστερά και δεξιά του κενό. Πάτησα φρένο ελαφρά και δεν έπιασε, το άφησα και το ξαναπάτησα δυνατά και πάλι δεν έπιασε. Έστριψα το τιμόνι ελαφρά στα αριστερά που είχε κενό και το αυτοκίνητο έστριψε ελαφρά στα δεξιά και καρφώθηκε στο σταματημένο αυτοκίνητο. Αποτέλεσμα; Δύο προφυλακτήρες για πέταμα, δυο ώρες μέσα στην βροχή χαμένες, μια αυτοεκτίμηση 15 ετών χωρίς μια γρατζουνιά κατεστραμμένη, για να μην μιλήσουμε για τον υποτροπιασμό της ήδη χαμηλής ψυχολογίας μου. Αυτό που θυμάμαι έντονα, ήταν το πίσω του άλλου αυτοκινήτου να έρχεται με ταχύτητα προς εμένα και εγώ να σκέφτομαι. " Γιατί δεν σταματάει; Θα σταματήσει ποτέ; Φρένο πατάω ή γκάζι;" Και μετά να πηγαίνω μπρος απότομα και κάτι να με κρατάει προς τα πίσω, η ζώνη ασφάλειας. Ακόμα είμαι σοκαρισμένη. Δεν πέρασαν 12 ώρες και περνώντας από το ίδιο σημείο είδα φως της τροχαίας να αναβοσβήνει, έκοψα ταχύτητα και είχε γίνει ένα ίδιο ατύχημα, μόνο που το πίσω αυτοκίνητο είχε περισσότερες και πιο σοβαρές ζημιές από το δικό μου. Πάλι καλά να λέω; Δεν αντέχω άλλα στραβά λέω. Ακούς;

31 Μαρτίου 2008

Καλό μου ταξίδι.
Πέρασαν κιόλας 40 μέρες από τότε που έβαλα βενζίνη και έφυγα.
Και όμως είμαι πάντα εδώ.
Αισθάνομαι σαν να μην έκανα ούτε ένα βήμα, ούτε ένα μέτρο.
Αισθάνομαι σαν κάτι να έχει γκρεμιστεί μέσα μου, κάτι που προσπαθούσα να χτίσω τουλάχιστον 40 μέρες τώρα, κάτι που θα με ωθούσε προς τα μπρος, κάτι που θα με εμπόδιζε να γυρίσω πίσω.
Και αναρωτιέμαι :
Και τώρα;

Ταξιδάκι

Την Κυριακή ταξιδέψαμε με τον καλό μου στην Αθήνα, στην Παγκόσμια Έκθεση Franchise 2008. Ξεκινήσαμε από εδώ πρωί πρωί, δεν είχε χαράξει καλά καλά και γυρίσαμε πριν ο ήλιος δύσει. Σε αντίθεση με μένα ο καλός μου τα πάει τέλεια με τον χρόνο και για αυτό και ξεκινήσαμε νωρίς και γυρίσαμε νωρίς. Ήταν πολύ όμορφα να τον έχω για άλλη μια φορά, τόσες ώρες δίπλα μου και να κυκλοφορήσουμε σε τόσο κόσμο όσο και αν δεν μας αρέσει και στους δύο ο πολύς κόσμος. Η πλάκα ήταν στην έκθεση που σε κάποιο περίπτερο, κάποιος θέλησε να μας ενημερώσει λίγο περισσότερο και απευθυνόμενος σε μένα και προς τον καλό μου είπε, "υιός σας"; "Όχι", απάντησα τελείως φυσικά και συνεχίσαμε την συζήτηση. Με ξάφνιασε αυτό που ένοιωσα μέσα μου. Περίμενα ότι θα με ενοχλούσε ή θα με στεναχωρούσε η αναφορά αυτή αλλά δεν έγινε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Αυτές τις μέρες είμαι πολύ κουρασμένη γιατί οδηγώ πάρα πολύ και μόνο μέσα στην πόλη. Ο πατέρας μου πρέπει να μείνει στο κρεβάτι για μια βδομάδα τουλάχιστον, από την μέση του και πηγαίνω και φέρνω την μητέρα μου στο μαγαζί, 4 φορές στο κέντρο την ημέρα, εκτός τις δεδομένες διαδρομές για τα παιδιά. Και αυτό έχει αρχίσει εδώ και μέρες και σίγουρα θα κρατήσει πολύ καιρό. Ποιος θα μου το έλεγε και θα το πίστευα ότι θα ερχόταν καιρός που θα μου έλεγαν να οδηγήσω και δεν θα ήθελα. Αλλά έτσι αισθάνομαι ότι προσφέρω και εγώ κάτι σε αυτούς τους ανθρώπους. Νυστάζω πάρα πολύ.

Ανησυχία Για Την Εν Θερμώ...Νομοθετική Ρύθμιση Των Blogs

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ - ΟΜΑΔΑ FREEBLOGGERS - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ DIGITALRIGHTS.GR.
Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό της ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.
Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος. Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.
Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση της ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.
Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.
Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ' υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.
Συνεπώς,
καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).
Υπογράφουν, σε αλφαβητική σειρά, οι ιδιοκτήτες των blogs,
http://www.221.gr/
http://www.aboutconcept.net/
http://aeisixtir.blogspot.com/
http://www.amarkos.gr/blog
http://anadasosi.blogspot.com/
http://aratepylas.blogspot.com/
http://arch-dialogue.blogspot.com/
http://argiro58greece.blogspot.com/
http://argos.wordpress.com/
http://arxediamedia.blogspot.com/
http://asaq.blogspot.com/
http://asopossos.wordpress.com/
http://badtasteradio.blogspot.com/
http://biostore-aloa.blogspot.com/
http://www.blogspace.gr/
http://butterfly-butterflysworld.blogspot.com/
http://chouvi.blogspot.com/
http://cinemel.blogspot.com/
http://clockworkplum.blogspot.com/
http://cybernero.blogspot.com/
http://www.designinsane.org/blog
http://www.digital-era.org/blog
http://don-ald.blogspot.com/
http://dpurpler2.blogspot.com/
http://www.e-rooster.gr/
http://enteka.blogspot.com/
http://erimitis.blogspot.com/
http://exeisminima.gr/
http://freeaction.blogspot.com/
http://freegr.blogspot.com/
http://gartel-adventures.blogspot.com/
http://georgeisyourman.blogspot.com/
http://giaskepsou.blogspot.com/
http://giobigr.blogspot.com/
http://gmargari.wordpress.com/
http://gnomeskepistimi.wordpress.com/
http://gpapoul.blogspot.com/
http://graoutso.blogspot.com/
http://grbloopers.blogspot.com/
http://www.greekalert.com/
http://greekmme.blogspot.com/
http://gtziralis.com/
http://hackaday-thema.blogspot.com/
http://www.helion.cc/blog
http://hellenicrevenge.blogspot.com/
http://histologion-gr.blogspot.com/
http://hypatiastory.blogspot.com/
http://inlovewithlife.wordpress.com/
http://jigiart.blogspot.com/
http://karounos.gr/blog
http://www.koproskilo.gr/
http://krogias.blogspot.com/
http://larisaperivallon.wordpress.com/
http://magicasland.com/
http://mavrosgatos.blogspot.com/
http://metablogging.gr/
http://mgpetrakis.blogspot.com/
http://mikroanalogo.blogspot.com/
http://mikroanalogo2.blogspot.com/
http://mrpc.pramnos.net/
http://naftilos.blogspot.com/
http://nassoskappa.blackwhitemag.net/
http://nefelikas.wordpress.com/
http://www.netfreaks.gr/
http://www.neolaia.gr/wordpress
http://www.nylon.gr/
http://o-agios.blogspot.com/
http://oikologio.gr/
http://oikosantoxis.blogspot.com/
http://oneiros.gr/blog
http://www.oraelladas.gr/blog
http://papanotas.wordpress.com/
http://www.perlikos.gr/
http://perastikos.blogspot.com/
http://petcoke.wordpress.com/
http://plagal.wordpress.com/
http://polsemannen.blogspot.com/
http://postnuclear-icehouse.blogspot.com/
http://prezatv.blogspot.com/
http://proxeirotetradio.blogspot.com/
http://radio936.blogspot.com/
http://reality-tape.com/
http://red-pep.blogspot.com/
http://rodiat7.blogspot.com/
http://sofianidis.blogspot.com/
http://stathis957.blogspot.com/
http://stefadouros.blogspot.com/
http://syrizaglyfadas.blogspot.com/
http://www.tassosdi.blogspot.com/
http://telson.org/
http://thelonapo.blogspot.com/
http://theoulini.blogspot.com/
http://www.thinkinadvance.gr/blog
http://tsimitakis.wordpress.com/
http://tzonakos.blogspot.com/
http://uroborus.wordpress.com/
http://voteforliberty.wordpress.com/
http://voriosanemos73.blogspot.com/
http://vrypan.net/
http://webz.gr/
http://www.xblog.gr/
http://xeri.wordpress.com/
http://ziouzios.blogspot.com/
και η πρωτοβουλία digitalrights.gr για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο
Καλούμε όσους bloggers στηρίζουν το κείμενο αυτό να το αναρτήσουν στα ιστολόγιά τους.

Γιώργος Σεφέρης

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό.
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ' όνομά της.
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή.
Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας
λάθος! κι αλλάξαμε ζωή.



Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμερα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας που αντηχούν
ακόμη.
Γαλήνη.
-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού
τ' αυλάκια,
τ΄ όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
"τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει
"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι".
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

Για Το Blog Μου Ρε Γαμώτο

Δεν θέλω να γράφω blog επώνυμα. Γιατί απλά δεν θέλω να βγω σε ένα κεντρικό σημείο αυτής της χώρας, να μιλάω στον ένα και στον άλλο και να του λέω με λένε έτσι και έχω αυτό το πρόβλημα. Να με κοιτάνε περίεργα, να κουνάνε το κεφάλι τους και να μουρμουράνε. Να κρίνουν τις σκέψεις μου και τις πράξεις μου. Ανοίγω την σκέψη μου στον σύντροφό μου, στον γιατρό μου και στο blog μου. Δεν έχω κανέναν άλλο στον κόσμο να το κάνω αυτό. Με σεβασμό δανείζομαι τα λόγια του ποιητή :
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, παραπετάσματα βουνών, αρχιπέλαγα, γυμνοί γρανίτες.

Διαδώστε Το

Διαβάστε Το

18 Φεβρουαρίου 2008

Αθώα ή ένοχη;
Δεν ξέρω. Σκέφτομαι ότι η κρίση κάποιου... για κάτι... έχει σχέση με την οπτική γωνία που βλέπει τα πράγματα.
Αλλά δεν μπορώ να σκέφτομαι κρίσεις και κριτές άλλο πια.
Χάνω χρόνο. Και δεν έχω άλλο χρόνο για να χάσω. Δεν έχω άλλο χρόνο για κρίση πανικού, ή κρίση άγχους, ή κουβέντες που πληγώνουν.
Έβαλα βενζίνη στο αυτοκίνητο και φεύγω.
Καλό μου ταξίδι.
( άσχετο με το θέμα - στο μυαλό μου γυρίζουν σαν σημείο αναφοράς ηρεμίας και χαλάρωσης οι στιγμές εκείνου του Σαββάτου στην Κλειτορία )

Βήματα Προς Την Ηρεμία

Αισθάνομαι κάπως καλύτερα από τις προηγούμενες μέρες. Έκανα μια καλή προσπάθεια με την 3η εργασία αλλά δεν περιμένω περισσότερο από 2, βάζω σε μια τάξη καλή τις σκέψεις μου, αντιστάθηκα σθεναρά στο ενδεχόμενο να πάρω ψυχοφάρμακα με την βοήθεια του ομοιοπαθητικού γιατρού μου - ευχαριστώ Κυριάκο - όχι ότι θα ήταν το τέλος του κόσμου αλλά σίγουρα θα ήταν για την δική μου σκέψη ένα βήμα πίσω ή για την σκέψη των γύρω μου το λιγότερο ένα δεκανίκι που θα έπρεπε να στηριχθώ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αισθάνομαι λίγο πιο δυνατή από τις προηγούμενες μέρες. Έχω δώσει σε αρκετές εταιρίες βιογραφικά και πιστεύω ότι θα βρω μια εργασία με κάποια σταθερά δεδομένα, βέβαια τα χρήματα λιγοστεύουν εντυπωσιακά επικίνδυνα αλλά μέχρι να τελειώσουν σίγουρα θα βρω εργασία. Όλα θα πάνε καλά. Όλα πάνε καλά.

Κουβάρι

Παράτησα την 3η εργασία, μάλλον και το πανεπιστήμιο. Έχω πάρα πολλά στο μυαλό μου. Σχέσεις, διαζύγιο, παιδιά, σπίτι, γονείς, δουλειά, χρήματα, πανεπιστήμιο. Όλα αυτά ένα κουβάρι στο μυαλό μου ανακατωμένα με θυμό.

Εργασίες Στο Πανεπιστήμιο

Πέτυχα ένα 6.7 στην δεύτερη εργασία. Δεν είναι άσχημα αν αναλογιστώ τις δυσκολίες των ημερών. Μόλις ήρθε η βαθμολογία της δεύτερης εργασίας, ήρθε και η τρίτη εργασία. Συνεχίζω.

14 Ιανουαρίου 2008

Τι λόγο θε να δώσουμε γυμνοί στην μοναξιά όπου αγνότητα και δίκιο ζουν μαζί συνταιριασμένα; Ποιος θα τολμήσει να πει πως έπραξε σωστά σαν το στερνό ερώτημα τεθεί: «πες μου για σένα!;»
Σήμερα έχω γενέθλια. Κλείνω τα 40 και μπαίνω στα 39. Καλό μου ακούγεται. (Ήταν μια ανεπιτυχή προσπάθεια για χιούμορ).
Δεν έχω να πω τίποτα για μένα. Δεν έχω κάνει τίποτα για μένα. Έτσι αισθάνομαι τον τελευταίο καιρό.
Ότι και αν έχω κάνει πάντα κάποιος ήταν δυσαρεστημένος.
Λένε ότι όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. Δεν έσπειρα ανέμους αλλά θέρισα θύελλες. Μάλλον με θέρισαν οι θύελλες. Με τσάκισαν. Κομμάτια.
Να θυμηθώ κάποια στιγμή να μηνύσω τον εαυτό μου για παραμέληση ενηλίκου.
Αθώα ή ένοχη;

Έτσι Για Το Καλό

Καλή χρονιά με υγεία και χαρά.