Χαίρομαι

Είμαι χαρούμενη, είμαι χαρούμενη, είμαι χαρούμενη. Κοιμήθηκα νωρίς νωρίς χτες, κατά τις 12:00 δηλαδή και κατά τις 1:30 ακούω το κινητό να δονείται. Σκέφτομαι ότι είναι η ιδέα μου, αλλά αυτό συνεχίζει για δεύτερη φορά. Σκέφτομαι ότι είναι ο καλός μου, αλλά συνειδητοποιώ ότι δεν δονείται από κλίση αλλά από μήνυμα. Και εκεί που είμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ξαναχτυπάει και τρίτο μήνυμα και τέταρτο μήνυμα.
Ξυπνάω και σκέφτομαι βρε μπας και είναι από τον καθηγητή ε-μαιλ; Και ανοίγω το κινητό πάω στα μηνύματα και ναι είναι από τον καθηγητή ε-μαιλ. Βαθμολογία δεύτερης εξεταστικής. Παίρνω βαθειά ανάσα, ξεροκαταπίνω και ανοίγω μετά φόβου θεού πίστεως και αγάπης το λαπτοπ, συνδέομαι στο ίντερνετ, ανοίγω το outlook, κολλάει, και ναι είναι γεγονός πέρασα, πέρασα, πέρασα, πέρασα, πέρασα, πέρασα, πέρασα. Οριακά για να λέμε την μαύρη αλήθεια, με βοήθεια από τον καθηγητή και να πω ευχαριστώ, που το είπα, δεν είναι αρκετό, αλλά κάτι έκανα και εγώ και το όνειρο να περάσω είναι πραγματικότητα. Τρία χρόνια ήμουν φοιτήτρια τυπικά, τώρα είμαι ουσιαστικά.
Πάλευα μέσα μου να πάρω τον καλό μου τηλέφωνο να του το πω, ήξερα πόσο πολύ θα χαιρόταν - και χάρηκε το πρωί που του το είπα - περισσότερο ίσως και από μένα αλλά δεν μου κοιμάται καλά τα τελευταία βράδια και κάπου φταίω και εγώ σε αυτό με τα άγχη μου και τις κρίσεις άγχους και πανικού μου και δεν τον ενόχλησα. Κατά τις 5:30 που πήγε η μικρή για νερό την φώναξα ψιθυριστά και της το είπα και χάρηκε πάρα πολύ και κατά τις 7:30 που πήγε ο μικρός στο μπάνιο το είπα και σε αυτόν και χάρηκε και αυτός πάρα πολύ.