Παρασκευή 13 Ιουλίου 2007

13 Ιουλίου 2007

Έτσι πρέπει να γίνει και έτσι θα γίνει.
Έχω κουραστεί να φοβάμαι συνέχεια κάτι. Τις ελάχιστες φορές που έπιασα τον εαυτό μου να μην φοβάται κάτι, άρχισα να ανησυχώ ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα. Και αρκετές φορές φόβοι μετατράπηκαν σε κρίσεις πανικού. Είναι εύκολο να αρχίσω να κατονομάζω φόβους μου. Αλλά δεν πιστεύω ότι είναι βοηθητικό αυτό για μένα και αρεστό αυτό για σας.
Συγνώμη βέβαια αλλά γράφω γιατί αυτό με βοηθάει και όχι για να είμαι αρεστή. Θα μπορούσα να γράφω ημερολόγιο αλλά δεν μπορώ, γράφω και σβήνω συνέχεια και ξαναγράφω και ξανασβήνω συνέχεια, μέχρι να βαρεθώ και δεν κρατάω τίποτα από όλα αυτά. Έτσι δεν έχω κάποιο σημείο αναφοράς και ξανά από την αρχή σκέψεις και καταστάσεις. Ενώ εδώ λέω με διαβάζουν 2-3 άτομα και ντρέπομαι να σβήνω ότι γράφω.
Είναι δύσκολο να αρχίσω να κατονομάζω τι δεν φοβάμαι, όχι για κανέναν άλλον λόγο αλλά γιατί είναι ελάχιστα αυτά που δεν φοβάμαι. Είναι πράγματα που τα φοβήθηκα μέχρι πανικού και δεν λέω ότι τα ξεπέρασα γιατί είναι μεγάλη κουβέντα το ξεπέρασα, αλλά τουλάχιστον τα ζω και δεν τα φοβάμαι εδώ και πολύ καιρό. Δεν θα γράφω δεν φοβάμαι γιατί είναι και αυτό κάτι αρνητικό. Θα γράφω χαίρομαι.
Χαίρομαι την κατάσταση υγείας μου και σωματικής και ψυχικής και πνευματικής, που αν και δεν είναι ότι καλύτερο, πιστεύω όμως ότι είναι σε καλό δρόμο και στα τρία επίπεδα και έρχονται τα καλύτερα.
Χαίρομαι που έχω μια υγιή σχέση με έναν αξιόλογο άνθρωπο που με στηρίζει και είναι δίπλα μου και στις δύσκολες και στις όμορφες στιγμές.
Χαίρομαι που έχω δυο παιδιά υγιή και ζωηρά και δεν έχουν σχολείο αυτή την περίοδο και περνάμε στιγμές μαζί. Χαίρομαι.

3 σχόλια:

George είπε...

Κοντά στις λέξεις σου φοβάμαι και χαίρομαι θα ήθελα να προσθέσω και το αξίζει. Συνήθως ο δικός μου διαχωρισμός περιέχει και αυτήν την λέξη. Αξίζει να στεναχωρηθώ ή να χαρώ για κάτι; Τότε είναι η αιτία για λύπη ή χαρά.

Alex είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Agorafoviagr είπε...

Θα σου γράψω φίλη μου τι ισχύει σε εμένα σχετικά με τους φόβους μου και τι έχω καταλάβει σας αγοραφοβικός με κρίσεις πανικού. Τους φόβους μου όταν δεν ήθελα να τους σκέφτομαι ποιοι είναι, με αυτόν τον τρόπο έμεσα τους απεφευγα. Εκείνο που με βοήθησε ήταν η αναγνώριση και η αντιμετώπιση των φόβων ή των φοβιών μου. Όσο τον αφήνω το φόβο χωρίς να τον εντοπίζω ποιος είναι τόσο τον αισθάνομαι σαν ένα φάντασμα που στοιχειώνει το μυαλό μου. Φροντίζω να τον εντοπίζω (να κάνω αναγνώριση του εχθρού) και στη συνέχεια να τον κοιτώ στα μάτια. Εύχομαι τα καλύτερα για εσένα και την οικογένειά σου :)
Με αγάπη πάντα
Agorafoviagr