Αισθάνομαι πάρα πολύ κουρασμένη. Ξεκίνησα την χτεσινή μέρα, με μια επίσκεψη σε ένα μαγαζί με αθλητικά, μαζί με τα παιδιά για μαγιώ και σαγιονάρες για το κολυμβητήριο, ύστερα πήγαμε στο ΑΒ για νερά και συνεχίσαμε για το κολυμβητήριο για πληροφορίες. Και κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και πάμε στην γραμματεία και γυρίζουμε από την γραμματεία. Και αρχίζω να ψάχνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου και συνεχίζω να ψάχνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου και καθότι δεν είναι η πρώτη φορά που το παθαίνω αυτό, κοιτάμε στο τιμόνι και έχω κλειδώσει τα κλειδιά μέσα στο αυτοκίνητο, πάνω στην μηχανή, ευτυχώς την μηχανή την έχω σβήσει, και λέω ευτυχώς γιατί το έχω κάνει και αυτό δις, με μεγάλη επιτυχία.
Η ώρα εκεί γύρω στις 12 να έχει ζέστη ανυπόφορη, για μένα, καθότι είμαι χειμερινός τύπος και να έχω και δύο πιτσιρίκια που να με κοιτούν με βλέμμα απόγνωσης - το ένα να λέει διάφορες λύσεις χωρίς νόημα - και να παίρνω τηλέφωνο στο κινητό τον πατέρα τους καθότι έχει το δεύτερο κλειδί για το ρημάδι το αυτοκίνητο, να τον ρωτήσω αν το έχει αφήσει σπίτι ή αν το σέρνει μαζί του - μην περάσω δύο φορές την τρέλλα της πόλης τέτοια ώρα για το τίποτα - και να το έχει κλειστό. Πήρα τηλέφωνο και τον καλό μου και προσπάθησε να βοηθήσει, αλλά δεν μπορούσα να δεχτώ να αφήσει την δουλειά, για να έρθει χωρίς να ξέρω που είναι τουλάχιστον το άλλο κλειδί. Και αφού έχω κατεβάσει καντήλια και έχω πάρει δεκάδες τηλέφωνα και έχω στείλει δεκάδες μηνύματα κανά μισάωρο περίπου, λέω κομμάτια να γίνει πάμε σπίτι και μακάρι να είναι εκεί το κλειδί.
Άντε τώρα να βρεις ταξί. Όσα περνούσαν να είναι γεμάτα, ένας που σταμάτησε "ευγενικότατα" μου είπε "σιγά μην περάσω δύο φορές την τρέλλα της πόλης τέτοια ώρα", ο δεύτερος που σταμάτησε ευγενικότατα μου είπε "σχολάω σε λίγο και δεν θα προλάβω γιατί θέλετε να γυρίσετε εδώ;" και όταν του είπα τον πόνο μου επιγραμματικά, είπε θα σας πάω. 15 ευρώ πήγαινε-έλα. Ευτυχώς είχε κλιματισμό.
Και συνεχίζουμε από το κολυμβητήριο για να παραδώσουμε τις στολές του χορευτικού, και από εκεί να πάρουμε κανένα βιβλίο από κεντρικό βιβλιοπωλείο. Διπλοπάρκαρα αν και δύσκολα βρήκα να διπλοπαρκάρω και είχα τον νου μου μην κλείσω κανένα που έχει παρκάρει κανονικά και δεν μπορεί να βγει ο άνθρωπος. Τρία βιβλία ήθελα να πάρω, τελικά ένα παρήγγειλα, γιατί οι χαζομάρες έτσι πληρώνονται, δεν έχεις μυαλό και χαλάς 15 ευρώ σε ταξί, δεν παίρνεις τα βιβλία που θες.
Και γυρίζουμε σπίτι για το μεσημέρι και όλα κυλάνε σε ομαλά επίπεδα και φεύγουμε από το σπίτι το απόγευμα νωρίς νωρίς να αρχίσουν τα πιτσιρίκια κολυμβητήριο. Καλά ήταν τελικά. Η μικρή ήθελε να αρχίσει, ο μικρός ήταν σε κατάσταση βαριέμαι. Τελικά τους άρεσε και των δυό και μάλιστα περισσότερο του μικρού. Έμαθα ότι έχει και τμήματα γυμναστικής στην πισίνα για μεγάλους και το σκέφτομαι σοβαρά να αρχίσω.
Και μετά από αυτή την τόσο γεμάτη μέρα - έγιναν και άλλα πιο καλά αλλά και πιο προσωπικά - έπεσα νωρίς νωρίς εδώ δίπλα στο ραντζάκι μου να κοιμηθώ.
1 σχόλιο:
Και μόνο στην σκέψη του να περάσεις την πόλη σου μεσημεριάτικα με έκανε να ασφυκτιώ.
Παρόλα αυτά όμως όλα έγιναν, έστω και λιγάκι κουτσουρεμένα (τα άτιμα τα ευρώ). Έμεινε και η πιθανότητα της κολύμβησης να δροσίζει.
Δημοσίευση σχολίου