Ένα Υπέροχο Σαββατοκύριακο

Ήταν ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο - παρόλη την βροχή που έπεφτε ασταμάτητα. Ξεκίνησα με τα παιδιά, πρωί στις 7:30, από το σπίτι και τα πήγα στο ΚΤΕΛ. Εκεί τα περίμεναν οι υπεύθυνοι ενός κέντρου που είχαν κανονίσει ένα διήμερο στο βουνό και οι φίλοι τους. Ξεκίνησαν αυτά, ξεκίνησα και εγώ να πάρω από το σπίτι του τον σύντροφό μου και να ξεκινήσουμε και εμείς για ένα διήμερο στο βουνό, κάπου κοντά στα παιδιά. Είναι η πρώτη φορά που θα κοιμόντουσαν μακριά από το σπίτι και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα ήμουν χιλιόμετρα μακριά τους. Αλλά δεν μπορούσα να αφήσω να πάει χαμένη και η ευκαιρία να περάσουμε οι δυο μας ένα Σαββατοκύριακο. 36 ολόκληρες ώρες μαζί. Με ένα σπάρο δυο τρυγόνια.
Ήταν μια δύσκολη διαδρομή με στενό δρόμο, στροφές, λακκούβες και βροχή και μέσα σε όλα αυτά και εμένα που δεν έπρεπε να φάω ή να πιω κάτι παρά μόνο μετά από αρκετές ώρες λόγω της θεραπείας μου. Αλλά παρόλο τις δυσκολίες ήταν μια υπέροχη διαδρομή με την αγάπη μου δίπλα μου, να μιλάμε για όλα αυτά τα απλά και καθημερινά πράγματα και να κοιτάζουμε την φύση με το πράσινο και το πορτοκαλί να μπερδεύονται αρμονικά. Εμένα δεν μου αρέσει το πράσινο σαν χρώμα αλλά σε συνδυασμό με το πορτοκαλί και ζώντας το στην φύση ήταν τέλεια εικόνα. Φυσικά τα παιδιά έφτασαν στον προορισμό τους πιο γρήγορα από μένα καθότι ούτε τον δρόμο τον ήξερα ούτε οδηγώ γρήγορα. Ούτε ένα αυτοκίνητο προσπέρασα.
Κάποια στιγμή φτάσαμε και εμείς και κατεβαίνοντας στο ξενοδοχείο ο σύντροφός μου έσκασε στα γέλια λέγοντας μου : -Δεν μπορούσες να βρεις ξενοδοχείο πιο κοντά στα παιδιά .Και ήταν αλήθεια.
Ανεβήκαμε στο δωμάτιο και μπήκα να κάνω ένα μπάνιο αλλά για κακή μας τύχη το καλοριφέρ του δωματίου είχε ένα πρόβλημα και μας άλλαξαν δωμάτιο. Ωραία η θέα από το πρώτο δωμάτιο αλλά από το δεύτερο τέλεια. Ουδέν κακού αμιγές καλού.
Κάποια στιγμή σταματήσαμε στο κέντρο του χωριού να πάρουμε κάτι από το περίπτερο, στο ένα δεν υπήρχε ψυχή αν και ανοικτό και στο άλλο ότι πάρεις εκτός τσιγάρων ήταν 1 ευρώ, το τσεκάραμε αυτό και το βραδάκι και σκάσαμε στα γέλια. Το βράδυ κοιμηθήκαμε μαζί, ούτε καληνύχτα από το τηλέφωνο ούτε αναπάντητες.
Ξυπνούσα το βράδυ, τον κοιτούσα, τον πλησίαζα, τον φιλούσα, με φιλούσε, ξανακοιμούμασταν. Παρόλο τον πονοκέφαλο που είχα πολλές πολλές ώρες, παρόλο το άγχος με τον καιρό και τα παιδιά, ήταν ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο. (17-18/11)