Όχι Άλλο Κάρβουνο

Θα γράψω για ένα παιχνίδι που παίζω εδώ και λίγες μέρες στο ίντερνετ. Το ανακάλυψα δυστυχώς αργά για να μπορέσω να παίξω σε πραγματική ώρα αρκετά επεισόδια. Δεν πειράζει, κάλιο αργά παρά ποτέ. Γράφω εδώ γιατί θέλω να εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου αλλά δεν θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση με κανέναν. Έτσι και αλλιώς δεν θα αναφερθώ σε κανέναν συγκεκριμένα.
Αυτό που με έχει ενοχλήσει στο forum είναι η γκρίνια που δυστυχώς δεν είναι κάτι που το συναντάς μόνο σε forum. Στήθηκε ένα παιχνίδι απίστευτα ολοκληρωμένο, είναι ελεύθερο να παίζει όποιος θέλει μέσω ίντερνετ και όλο για κάτι γκρινιάζουν. Είναι δύσκολοι οι γρίφοι, είναι εύκολοι οι γρίφοι, δίνεται άπλετα η βοήθεια, δεν δίνεται βοήθεια, ωπ μας αιφνιδιάσατε και δεν μπορέσαμε να παίξουμε, ωπ είναι όλα προβλέψιμα και δεν έχει σασπένς κ.τ.λ.
Είσαι σε ένα παιχνίδι με ορισμένους κανόνες, άλλους τους ξέρεις άλλους όχι. Παίξε, οι όροι είναι ίδιοι για όλους. Δεν έχω πάει στο εξωτερικό, δεν έχω παίξει παιχνίδια σε σελίδες άλλων χωρών, αλλά έχω την εντύπωση ότι ο έλληνας σαν νοοτροπία και όχι ο άνθρωπος σαν ψυχολογία, ποτέ και με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένος. Εκεί που θα πει είναι τέλειο, θα σκεφτεί, αλλά θα μπορούσε να ήταν πιο τέλειο, να είχε εκείνο και το άλλο. Και αρχίζει την γκρίνια. Και αυτό συμβαίνει σε όλα.
Ο κόσμος γύρω σου είναι κακομαθημένος και γκρινιάζεις για αυτό, αλλά όταν κάνεις εσύ παιδιά τα κάνεις πιο κακομαθημένα από κάθε άλλον που έχεις συναντήσει. Ο συνάδελφος στην δουλειά τέλειωσε ένα απίστευτο project αλλά εσένα το ένα σου μυρίζει και το άλλο σου βρωμάει, όταν η δική σου δουλειά είναι μέτρια και δεν χολοσκάς να δουλέψεις για να την τελειοποιήσεις. Το φιλικό σου ζευγάρι είναι ευτυχισμένο, αλλά εσύ σκέφτεσαι ότι δεν μπορεί να υπάρχει τέτοια σχέση και αν υπάρχει που θα πάει θα φθαρεί με το πέρασμα του χρόνου και δεν νοιάζεσαι για τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου και σου ζητάει λίγη αγάπη, λίγη προσοχή, λίγη εμπιστοσύνη, για να βρείτε και εσείς τον μαγικό κρίκο που δένει ζωές για πάντα.
Κάτσε και στρώσε τον κώλο σου κάτω και φτιάξε εσύ κάτι παρόμοιο, πιο τέλειο, από αυτό που έχεις μπροστά σου. Αν μπορείς και έχεις τα κότσια κάντο.
Δυστυχώς κανένας δεν μπαίνει στα παπούτσια του άλλου όχι γιατί δεν μπορεί αλλά γιατί δεν θέλει. Και δεν θέλει γιατί θέλει πόνο και κόπο για να μπεις στα παπούτσια του άλλου.
Όπως λέει και ο λαός όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει. Ορίστε, άρχισα και εγώ την γκρίνια.