Ήταν ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο - παρόλη την βροχή που έπεφτε ασταμάτητα. Ξεκίνησα με τα παιδιά, πρωί στις 7:30, από το σπίτι και τα πήγα στο ΚΤΕΛ. Εκεί τα περίμεναν οι υπεύθυνοι ενός κέντρου που είχαν κανονίσει ένα διήμερο στο βουνό και οι φίλοι τους. Ξεκίνησαν αυτά, ξεκίνησα και εγώ να πάρω από το σπίτι του τον σύντροφό μου και να ξεκινήσουμε και εμείς για ένα διήμερο στο βουνό, κάπου κοντά στα παιδιά. Είναι η πρώτη φορά που θα κοιμόντουσαν μακριά από το σπίτι και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα ήμουν χιλιόμετρα μακριά τους. Αλλά δεν μπορούσα να αφήσω να πάει χαμένη και η ευκαιρία να περάσουμε οι δυο μας ένα Σαββατοκύριακο. 36 ολόκληρες ώρες μαζί. Με ένα σπάρο δυο τρυγόνια.
Ήταν μια δύσκολη διαδρομή με στενό δρόμο, στροφές, λακκούβες και βροχή και μέσα σε όλα αυτά και εμένα που δεν έπρεπε να φάω ή να πιω κάτι παρά μόνο μετά από αρκετές ώρες λόγω της θεραπείας μου. Αλλά παρόλο τις δυσκολίες ήταν μια υπέροχη διαδρομή με την αγάπη μου δίπλα μου, να μιλάμε για όλα αυτά τα απλά και καθημερινά πράγματα και να κοιτάζουμε την φύση με το πράσινο και το πορτοκαλί να μπερδεύονται αρμονικά. Εμένα δεν μου αρέσει το πράσινο σαν χρώμα αλλά σε συνδυασμό με το πορτοκαλί και ζώντας το στην φύση ήταν τέλεια εικόνα. Φυσικά τα παιδιά έφτασαν στον προορισμό τους πιο γρήγορα από μένα καθότι ούτε τον δρόμο τον ήξερα ούτε οδηγώ γρήγορα. Ούτε ένα αυτοκίνητο προσπέρασα.
Κάποια στιγμή φτάσαμε και εμείς και κατεβαίνοντας στο ξενοδοχείο ο σύντροφός μου έσκασε στα γέλια λέγοντας μου : -Δεν μπορούσες να βρεις ξενοδοχείο πιο κοντά στα παιδιά .Και ήταν αλήθεια.
Ανεβήκαμε στο δωμάτιο και μπήκα να κάνω ένα μπάνιο αλλά για κακή μας τύχη το καλοριφέρ του δωματίου είχε ένα πρόβλημα και μας άλλαξαν δωμάτιο. Ωραία η θέα από το πρώτο δωμάτιο αλλά από το δεύτερο τέλεια. Ουδέν κακού αμιγές καλού.
Κάποια στιγμή σταματήσαμε στο κέντρο του χωριού να πάρουμε κάτι από το περίπτερο, στο ένα δεν υπήρχε ψυχή αν και ανοικτό και στο άλλο ότι πάρεις εκτός τσιγάρων ήταν 1 ευρώ, το τσεκάραμε αυτό και το βραδάκι και σκάσαμε στα γέλια. Το βράδυ κοιμηθήκαμε μαζί, ούτε καληνύχτα από το τηλέφωνο ούτε αναπάντητες.
Ξυπνούσα το βράδυ, τον κοιτούσα, τον πλησίαζα, τον φιλούσα, με φιλούσε, ξανακοιμούμασταν. Παρόλο τον πονοκέφαλο που είχα πολλές πολλές ώρες, παρόλο το άγχος με τον καιρό και τα παιδιά, ήταν ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο. (17-18/11)
Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο.
Εάν μειώναμε τον πληθυσμό της Γης στο μέγεθος μίας μικρής πόλης, με 100 ανθρώπους, διατηρώντας τις αναλογίες θα ήταν ως εξής :
57 Ασιάτες
21 Ευρωπαίοι
14 Αμερικάνοι
(Βοράς...
....και Νότος)
8 Αφρικανοί
52 Άντρες
48 Γυναίκες
70 Έγχρωμοι
30 Λευκοί
89 Ετεροφυλόφιλοι
11 Ομοφυλόφιλοι
6 άνθρωποι θα κατέχουν το 59% του παγκόσμιου πλούτου και όλοι θα είναι Αμερικανοί
80 θα έχουν κακές συνθήκες διαβίωσης
70 θα είναι αγράμματοι
50 θα είναι ανειδίκευτοι
1 θα πεθάνει
2 θα γεννηθούν
1 θα έχει computer
1 μόνο θα έχει ανώτατη εκπαίδευση
Αν δεις τον κόσμο από αυτή την οπτική, θα δεις πόση ανάγκη υπάρχει από αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση, υπομονή και εκπαίδευση.
Σκέψου το.
Εάν αυτό το πρωινό ξύπνησες υγιής, είσαι πιο χαρούμενος από 1.000.000 ανθρώπους που δεν θα επιζήσουνε μέχρι την άλλη εβδομάδα.
Εάν δεν έζησες πόλεμο.
Την μοναξιά ενός κελιού.
Την αγωνία του βασανιστηρίου.
Ή την πείνα.
Είσαι πιο χαρούμενος από 500.000.000 ανθρώπους αυτού του κόσμου.
Εάν μπορείς να μπεις σε μία εκκλησία χωρίς τον φόβο της φυλάκισης ή του θανάτου,
είσαι πιο ευτυχισμένος από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη.
Εάν υπάρχει φαγητό στο ψυγείο σου.
Εάν έχεις παπούτσια και ρούχα.
Εάν έχεις κρεβάτι και στέγη.
Είσαι πλουσιότερος από το 75% των ανθρώπων του πλανήτη.
Εάν έχεις τραπεζικό λογαριασμό, χρήματα στο πορτοφόλι σου
και μερικά νομίσματα στον κουμπαρά σου.
Ανήκεις στο 8% των ανθρώπων του πλανήτη που ζουν καλά.
Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο είσαι 2 φορές τυχερός γιατί :
Κάποιος σε θυμήθηκε.
Δεν ανήκεις στα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη που δεν μπορούν να διαβάσουν.
Και έχεις computer.
Όπως είπε κάποιος κάποτε :
Δούλεψε σαν να μην χρειάζεσαι λεφτά,
αγάπα σα να μη σε πλήγωσε κανείς,
χόρεψε σα να μη σε βλέπει κανείς,
τραγούδα σα να μη σ΄ ακούει κανείς,
ζήσε σα να ήταν η γη ένας παράδεισος.
Στείλε αυτό το μήνυμα σε ανθρώπους που αποκαλείς φίλους σου...
Αν δε το στείλεις, κανείς δε θα πάθει τίποτα...
Εάν το στείλεις, κάποιος θα χαμογελάσει...
Κάποτε μιλούσαμε για μια βουτιά στην θάλασσα της ζωής που κάναμε και βαθιά-ρηχά, ζεστά-κρύα, δύσκολα-εύκολα θα το παλεύαμε και θα πιάναμε στεριά. Δεν παίρνω ούτε μια λέξη πίσω. Και ξέρω ότι δεν παίρνεις μια λέξη πίσω ούτε και εσύ.
Όταν είσαι μακριά μου, χιλιομετρικά μακριά μου, γιατί ουσιαστικά μακριά μου δεν είσαι ποτέ, είναι σαν να μην υπάρχει αέρας να ανασάνω. Όλα μου φαίνονται άνοστα, ανούσια, κενά. Ακόμα και η σοκολάτα που τόσο μου αρέσει έχει γεύση χόρτου. Περιμένω με λαχτάρα ένα σου τηλέφωνο, ένα σου μήνυμα, μια σου αναπάντητη. Όχι για να ξέρω τόσο ότι με σκέφτεσαι, ξέρω ότι με σκέφτεσαι αλλά για να ξέρω ότι είσαι καλά. Είναι ζούγκλα εκεί έξω.
Κάποτε μιλούσαμε για τις στιγμές μας. Πόσο τέλειες είναι, πόσο πάθος έχουν, πόσο αγνές φαντάζουν στα μάτια της ψυχής μας. Και τώρα είναι πιο πολύ από την αρχή, πιο πολύ από όσο θα μπορούσαμε να φανταστούμε ποτέ. Δεν παίρνω ούτε μια λέξη πίσω. Και ξέρω ότι δεν παίρνεις μια λέξη πίσω ούτε και εσύ.
Όταν είσαι κοντά μου, δίπλα μου, είναι σαν να είμαι στον παράδεισο. Έτσι θα είναι ο παράδεισος, να αισθάνεσαι ολόκληρος και γεμάτος. Το μυαλό μου αδειάζει από οτιδήποτε και ξεκουράζεται. Ακόμα και τις στιγμές που λόγο των συνθηκών ζωής έχω ένταση αρκούν μερικές στιγμές μαζί σου να με ηρεμήσουν. Είσαι ο άνδρας μου, ο σύντροφός μου.
Και αν μιλώ εδώ για μας, είναι γιατί δεν μπορώ να μιλήσω αλλού για μας, έτσι θα δανειστώ τους στίχους του ποιητή:
Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη
Μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, μ’ ακούς
Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Μέχρι την Τρίτη πρέπει να παραδώσω εργασία και έχω κάνει από τις 7 ασκήσεις μόνο τις 3. Έχω κολλήσει στην 4 και δεν λέω να ξεκολλήσω. Το χειρότερο είναι ότι έλεγα πόσο μου αρέσει η φετινή θεματική ενότητα και πόσο καλά τα πάω με το αντικείμενο της. Και ερωτώ τον εαυτό μου:
-Τι δουλειά έχεις σε αυτή την ηλικία να διαβάζεις για πανεπιστήμιο; Και μάλιστα προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Τς, τς, τς Να σου πω εγώ, καμιά. Άντε παράτα τα κορίτσι μου (κορίτσι...λέμε...τώρα), να κοιτάξεις λίγο περισσότερο τον σύντροφό σου, τα παιδιά σου, τα σπίτια σας, τα αυτοκίνητα. Εκείνη την δουλειά που έλεγες;
Γμτ... δεν απαντάει. Ή δεν τον ακούω. Τον εαυτό μου. Πάω να φάω κάτι.
Χωρίς εσένα, η ζωή θα είναι,
ένα βαρετό σερφάρισμα στο Internet.
Χωρίς εσένα, η ζωή θα είναι,
αποχαύνωση στον καναπέ.
Χωρίς εσένα η ζωή θα είναι,
ζαμπόν δίχως λιπαρά,
περιοδικά και λόγια ντεκαφεϊνέ.
Γιατί όταν λείπεις εσύ, μια χύμα κατάσταση, μια ηλίθια παράσταση ένα reality show.
Γι' αυτό δεν έχω τίποτα άλλο να πω ένα μεγάλο κενό, ένα μηδενικό χωρίς εσένα.
Γι' αυτό δεν έχω τίποτα άλλο να πω ένα μεγάλο κενό, χωρίς εσένα.
Χωρίς εσένα, η ζωή θα είναι,
πρωινό ξύπνημα χωρίς ενδιαφέρον.
Πράξεις υποκινούμενες μόνο από συμφέρον.
Light αισθήματα και δημόσιες σχέσεις.
Ειδύλλια του κώλου και υποσχέσεις.
Ξενέρωτα ανέκδοτα και γέλια με προσπάθεια.
Re union party, καλλιστεία, bazaar.
Συχνές επισκέψεις στο super market,
σακούλες γεμάτες με αυταπάτες.
Βιταμίνες και τζιν σενγκ,
φιλοσοφία του Ζεν.
Γιατί όταν λείπεις εσύ, μια χύμα κατάσταση, μια ηλίθια παράσταση ένα reality show.
Γι' αυτό δεν έχω τίποτα άλλο να πω ένα μεγάλο κενό, ένα μηδενικό χωρίς εσένα. Γι' αυτό δεν έχω τίποτα άλλο να πω ένα μεγάλο κενό, χωρίς εσένα.
Ευσταθία
Σήμερα πήγα στην πρώτη ΟΣΣ (οργανωτική συμβουλευτική συνάντηση) του ΕΑΠ (ελληνικό ανοικτό πανεπιστήμιο) του έτους. Πέρσι είχα έναν πολύ καλό καθηγητή αλλά και φέτος είδα ότι έχω μια πάρα πολύ καλή καθηγήτρια. Τέτοιοι άνθρωποι τιμούνε το λειτούργημα του καθηγητή. Η αλήθεια είναι ότι γκρίνιαξα λίγο όταν έμαθα ότι θα έχουμε καθηγήτρια γιατί με τις γυναίκες δεν τα πήγαινα ποτέ καλά αλλά πιστεύω ότι με την συγκεκριμένη θα έχω την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Παραδίδω εργασία την Παρασκευή με καταληκτική ημερομηνία την άλλη Τρίτη.
