Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

Οδηγώντας (1)

Το πρωί ήμουνα στην Εθνική Οδό, κοιτάω αριστερά και τι να δω!!! Μια γκόμενα με μια κουρσάρα, με πατημένα 100, να κοιτάζεται στον πλαϊνό καθρέφτη και να βάζει κραγιόν!!! Και φυσικά, έτσι αφηρημένη, είχε αρχίσει να μπαίνει στη λωρίδα μου!!! Τρόμαξα τόσο που μου έπεσε η ξυριστική μηχανή από το ένα χέρι και το σάντουιτς από το άλλο, προσπάθησα να κουμαντάρω το τιμόνι με τα γόνατα μου, φεύγει και το κινητό όπως το κρατούσαμε με τον ώμο και μιλούσα, πέφτει μέσα στον καφέ που είχα ανάμεσα στα πόδια μου, έγιναν τα πλήκτρα του laptop σκατά!!!
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΔΗΓΟΙ, σου λέει μετά!!! Και ΑΝΔΡΕΣ ΟΔΗΓΟΙ, λέω τώρα!!!
Πρώτον : Όταν οδηγείτε δεν μιλάτε στο κινητό βρεεε!!!
Δεύτερον : Όταν στρίβετε δεν έχετε προτεραιότητα αλλά προτεραιότητα έχει αυτός ο έρμος που έρχεται από απέναντι σας και πάει ευθεία, ίσα.
Τρίτον : Όταν έχετε σταματήσει είτε νόμιμα είτε παράνομα σε μια άκρη και θέλετε να ανοίξετε πόρτα προς τον δρόμο που κινούνται αυτοκίνητα, ρίχτε και καμιά ματιά μήπως και γλιτώσετε την πόρτα σας δηλαδή και την ζωή σας.
Τέταρτον : Όταν οδηγείτε και θέλετε να αλλάξετε λωρίδα, εκεί δίπλα στο τιμόνι υπάρχει ένας μοχλός που ανάβει κάτι φωτάκια έξω από το αυτοκίνητό σας, κάτι φωτάκια που λέγονται φλας και είναι προειδοποιητικά και όχι υποχρεωτικά για τους γύρω σας.
Πέμπτο : Όταν ο μπροστινός σας ή ο διπλανός σας έχει από τον μπροστινό του μια άλφα απόσταση δεν την αφήνει για να χώνεστε εσείς όταν θέλετε να προσπεράσετε κάνοντας σφήνες για να πάτε ένα άντε δύο αυτοκίνητα μπροστά αλλά για ασφάλεια, λέγεται απόσταση ασφαλείας.
Έκτο : Όταν βλέπετε πορτοκαλί στο φανάρι να ανάβει το ποδαράκι, το δεξί, το αντίστοιχο με το χεράκι το δεξί, αυτό που κάνουμε το σταυρό μας, δεν πιέζει πιο πολύ από όσο φαντάζεσαι ( σαν το τραγούδι ) το γκάζι, το πεντάλ εκεί κάτω τέρμα δεξιά και αυτό, αλλά πάει μια ιδέα αριστερότερα σε ένα άλλο πεντάλ που λέγετε φρένο και το πατάει απαλά στην αρχή και μετά κατά βούληση.
Έβδομο : Όταν στην δεξιά άκρη του δρόμου βλέπετε μια κολώνα, ούτε πολύ μεγάλη ούτε πολύ μικρή και πάνω σε αυτή ένα κύκλο γύρω γύρω κόκκινο και στην μέση άσπρο και εκεί στο άσπρο είναι γραμμένος ένας αριθμός, σαν βεβαιώνω διασταυρωμένο τώρα αυτό, ότι είναι το ανώτατο όριο ταχύτητας, και εθνική και αν είναι αν γράφει 60 εγώ θα πάω με 60 και κακώς κορνάρετε γιατί ούτε πιο γρήγορα θα πάω ούτε άκρη από δω ή από κει θα κάνω.
Φιοουουου!!! Τα είπα!!!

Και κάτι για το τέλος. Οδηγώ 15 χρόνια και εκτός και εντός πόλης, όχι έχω απλά το δίπλωμα 15 χρόνια, οδηγώ 15 χρόνια και εκτός και εντός πόλης και όχι από ότι ίσως φαίνεται συντηρητικά. Παλιότερα μου άρεσε η οδήγηση, ήταν το χόμπι μου και το ηρεμιστικό μου. Είχα καταστείλει κρίσεις άγχους και πανικού οδηγώντας και δεν είχα ποτέ μα ποτέ – φτου μου μην με ματιάσει κανείς – κανένα είδους ατύχημα. Τον τελευταίο χρόνο με τις χαζομάρες – για να μην πω τίποτα χειρότερο – που συναντώ στον δρόμο, έχω πάθει και κρίση πανικού εξαιτίας ενός ηλιθίου τύπου και ενός ηλίθιου σκηνικού και έχει αρχίσει να αλλάζει η κατάσταση μέσα μου στο θέμα της οδήγησης και όχι προς το καλύτερο. Καλή οδήγηση.

2 σχόλια:

George είπε...

Ελπίζω αυτό το μάθημα οδηγικής συμπεριφοράς να μην κρύβει κάποιο δυσάρεστο ατύχημα. :) Πάντως οτι και να είναι ας γίνει δίδαγμα για τους διαβάζοντες, και εσύ ελπίζω οτι είσαι καλά.
Η οδήγηση σε ελληνικούς δρόμους μάλλον είναι μαρτύριο. Καθώς εκτός απο τους κακούς οδηγούς υπάρχουν και οι κακοί δρόμοι. Μάλιστα εκεί στην περιοχή σας η εθνική οδός δεν είναι απο τα καλύτερα σημεία του εθνικού οδικού δικτύου μας. Καρμανιόλα θα έλεγα.

Alex είπε...

Πολύ χρήσιμες οι συμβουλές σου φίλη μου! Θα προσθέσω και μία ακόμα. Όταν βλέπουμε ειδικές διαβάσεις να μην τις κλείνουμε με το αυτοκίνητο. Δε μας φταίνε σε τίποτα οι συμπολίτες και συνάνθρωποί μας με κινητική δυσκολία, να μη μπορούν να περάσουν από τις διαβάσεις που τους ανήκουν. Όσο για την κρίση πανικού, εύχομαι να ήταν κάτι που ήταν περιστασιακό!!
Με αγάπη πάντα
Agorafoviagr