
Καταπιάνομαι ακόμα με όνειρα καιρών τ' ουρανού σκοτεινών τόσο που αν πας εκείνη τη στιγμή να μ΄αγκαλιάσεις πασαλείβεσαι άστρα.
Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα που γύριζες. Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας .
Είμαστε το αρνητικό του ονείρου. Και ζούμε τη φθορά πάνω σε μιαν ελάχιστη πραγματικότητα.
Το ποσοστό της ομορφιάς που μου αναλογούσε, το ξόδεψα όλο; Όχι ακόμα, όχι εγώ.
Κάθε τι τρομαχτικό είναι στο απώτατο βάθος του έρημο και αβοήθητο.
Δεν καταλαβαίνω σημαίνει είμαι μοναχός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου