Ασυμφωνία χαρακτήρων.
Υπάρχουν άνθρωποι που συμφωνούν με όλους;
Έχω την μητέρα μου και την αδερφή μου που το υποστηρίζουν σθεναρά αυτό. Εγώ πάλι υποστηρίζω το αντίθετο.
Το άσχημο είναι ότι ιδιαίτερα η δεύτερη, πιστεύει ότι έχει σε όλα δίκιο και πιστεύει ότι πρέπει να συμφωνώ μαζί της.
Για αυτό πέρσι ήρθαμε σε μεγάλη αντιπαράθεση σχετικά με την σχέση που έχω, όχι γιατί θέλω να χωρίσω και γιατί έχω μια σχέση αλλά για το στερεότυπο της σχέσης αυτής. Έκανα την τραγική και φοβερή και απαίσια κίνηση, κατά την γνώμη της, να ερωτευτώ, να αγαπήσω, να νοιώσω σαν άνθρωπο της ζωής μου έναν άνδρα που έχουμε μια διαφορά ηλικίας 15 ετών.
Και γιατί κρίναμε - εγώ και αυτός και δεν είχε αντίρρηση ο πατέρας των παιδιών - ότι αφού κάποια στιγμή θα κλιθούμε να μείνουμε όλοι μαζί, αυτός, εγώ και τα παιδιά, καλό θα είναι να τα γνωρίσει και να έχει μια συχνή επαφή με αυτά.
Και μέσα από αυτή την συζήτηση είδα πράγματα στο παρελθόν που δεν είχα ξαναδεί. Και πόνεσα. Αλλά τους συγγενείς όσο στενοί και αν είναι αυτοί, δεν τους επιλέγεις απλά τους δέχεσαι και μέχρι ενός σημείου κιόλας. Από εκεί και ύστερα μακριά και αγαπημένοι.
Υπάρχουν άνθρωποι που συμφωνούν με όλους;
Έχω την μητέρα μου και την αδερφή μου που το υποστηρίζουν σθεναρά αυτό. Εγώ πάλι υποστηρίζω το αντίθετο.
Το άσχημο είναι ότι ιδιαίτερα η δεύτερη, πιστεύει ότι έχει σε όλα δίκιο και πιστεύει ότι πρέπει να συμφωνώ μαζί της.
Για αυτό πέρσι ήρθαμε σε μεγάλη αντιπαράθεση σχετικά με την σχέση που έχω, όχι γιατί θέλω να χωρίσω και γιατί έχω μια σχέση αλλά για το στερεότυπο της σχέσης αυτής. Έκανα την τραγική και φοβερή και απαίσια κίνηση, κατά την γνώμη της, να ερωτευτώ, να αγαπήσω, να νοιώσω σαν άνθρωπο της ζωής μου έναν άνδρα που έχουμε μια διαφορά ηλικίας 15 ετών.
Και γιατί κρίναμε - εγώ και αυτός και δεν είχε αντίρρηση ο πατέρας των παιδιών - ότι αφού κάποια στιγμή θα κλιθούμε να μείνουμε όλοι μαζί, αυτός, εγώ και τα παιδιά, καλό θα είναι να τα γνωρίσει και να έχει μια συχνή επαφή με αυτά.
Και μέσα από αυτή την συζήτηση είδα πράγματα στο παρελθόν που δεν είχα ξαναδεί. Και πόνεσα. Αλλά τους συγγενείς όσο στενοί και αν είναι αυτοί, δεν τους επιλέγεις απλά τους δέχεσαι και μέχρι ενός σημείου κιόλας. Από εκεί και ύστερα μακριά και αγαπημένοι.
1 σχόλιο:
Έχεις απόλυτο δίκιο. Τους συγγενείς, όσο στενοί κι αν είναι αυτοί, δεν τους επιλέγεις. Μου θύμισες αυτό που έλεγε μια συμφοιτήτρια μου στο πανεπιστήμιο για τους συγγενείς: 'Οι στενοί συγγενείς είναι σαν τα στενά παπούτσια. Όσα πιο στενά, τόσο πιο πολύ σε πονάνε'.
Δημοσίευση σχολίου