Καλή συνέχεια. Πρέπει να γράψω ή να το κλείσω σκέφτηκα σήμερα το πρωί για το blog. Δεν θέλω να το κλείσω άρα επέστρεψα.Πέρασαν μήνες από την τελευταία γραφή. Εδώ και έξι μήνες ζω - επιτέλους - μόνη μου με τα παιδιά και με το διαζύγιο στο συρτάρι. Ψυχολογικά είμαι καλύτερα από ότι γράφω συνήθως αν και θα ήθελα να ήμουν καλύτερα. Οι σκέψεις κυλούν με βήματα, πότε δυο μπροστά και ένα πίσω, πότε μόνο δυο μπροστά και καθόλου πίσω. Σιγά σιγά άλλα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους και άλλα μπαίνουν στην θέση τους και εγώ πατάω λίγο πιο πολύ κάθε μέρα στην δική μου ζωή.
