Κάποτε έψαυες τις κορυφές των ορέων και καπνίζανε. Αυτό το κάνουμε τώρα κι εμείς.
Εσύ κάνε την άσφαλτο να βγάλει κρίνα.
Αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε.
Έγκοπος Λόγος -Χρίστου Μαλεβίτση
Κυριακή 26 Αυγούστου 2007
Σάββατο 18 Αυγούστου 2007
18 Αυγούστου 2007
Μακριά και αγαπημένοι.
Πέρασα ένα δύσκολο καλοκαίρι, με προβλήματα υγείας και σωματικά και ψυχολογικά. Και ακόμα δύσκολο είναι.
Ευτυχώς έστω και αργά στράφηκα στην ομοιοπαθητική και ξεγλύστρισα από χειρουργεία και ψυχιάτρους.
Αλλά αν δεν είχα δίπλα μου τον άνθρωπο μου θα ήμουν εντελώς μόνη σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Αν δεν είχα δίπλα μου τον άνθρωπο μου θα ήταν απίστευτα δύσκολα τα πράγματα για μένα.
Οι γονείς μου με βοηθάνε οικονομικά αλλά καθόλου ψυχολογικά, αν και τα πράγματα είναι λιγότερα πιεστικά από παλιότερα όσο για την αδερφή μου ας μην μιλήσω καλύτερα.
Χρειάζομαι μια εργασία. Να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου τουλάχιστον.
Είναι σκληρό να είσαι γυναίκα, με δύο παιδιά και να θες μια αξιοπρεπή εργασία. Γμτ.
Πέρασα ένα δύσκολο καλοκαίρι, με προβλήματα υγείας και σωματικά και ψυχολογικά. Και ακόμα δύσκολο είναι.
Ευτυχώς έστω και αργά στράφηκα στην ομοιοπαθητική και ξεγλύστρισα από χειρουργεία και ψυχιάτρους.
Αλλά αν δεν είχα δίπλα μου τον άνθρωπο μου θα ήμουν εντελώς μόνη σε αυτές τις δύσκολες στιγμές. Αν δεν είχα δίπλα μου τον άνθρωπο μου θα ήταν απίστευτα δύσκολα τα πράγματα για μένα.
Οι γονείς μου με βοηθάνε οικονομικά αλλά καθόλου ψυχολογικά, αν και τα πράγματα είναι λιγότερα πιεστικά από παλιότερα όσο για την αδερφή μου ας μην μιλήσω καλύτερα.
Χρειάζομαι μια εργασία. Να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου τουλάχιστον.
Είναι σκληρό να είσαι γυναίκα, με δύο παιδιά και να θες μια αξιοπρεπή εργασία. Γμτ.
Σάββατο 4 Αυγούστου 2007
4 Αυγούστου 2007
Ασυμφωνία χαρακτήρων.
Υπάρχουν άνθρωποι που συμφωνούν με όλους;
Έχω την μητέρα μου και την αδερφή μου που το υποστηρίζουν σθεναρά αυτό. Εγώ πάλι υποστηρίζω το αντίθετο.
Το άσχημο είναι ότι ιδιαίτερα η δεύτερη, πιστεύει ότι έχει σε όλα δίκιο και πιστεύει ότι πρέπει να συμφωνώ μαζί της.
Για αυτό πέρσι ήρθαμε σε μεγάλη αντιπαράθεση σχετικά με την σχέση που έχω, όχι γιατί θέλω να χωρίσω και γιατί έχω μια σχέση αλλά για το στερεότυπο της σχέσης αυτής. Έκανα την τραγική και φοβερή και απαίσια κίνηση, κατά την γνώμη της, να ερωτευτώ, να αγαπήσω, να νοιώσω σαν άνθρωπο της ζωής μου έναν άνδρα που έχουμε μια διαφορά ηλικίας 15 ετών.
Και γιατί κρίναμε - εγώ και αυτός και δεν είχε αντίρρηση ο πατέρας των παιδιών - ότι αφού κάποια στιγμή θα κλιθούμε να μείνουμε όλοι μαζί, αυτός, εγώ και τα παιδιά, καλό θα είναι να τα γνωρίσει και να έχει μια συχνή επαφή με αυτά.
Και μέσα από αυτή την συζήτηση είδα πράγματα στο παρελθόν που δεν είχα ξαναδεί. Και πόνεσα. Αλλά τους συγγενείς όσο στενοί και αν είναι αυτοί, δεν τους επιλέγεις απλά τους δέχεσαι και μέχρι ενός σημείου κιόλας. Από εκεί και ύστερα μακριά και αγαπημένοι.
Υπάρχουν άνθρωποι που συμφωνούν με όλους;
Έχω την μητέρα μου και την αδερφή μου που το υποστηρίζουν σθεναρά αυτό. Εγώ πάλι υποστηρίζω το αντίθετο.
Το άσχημο είναι ότι ιδιαίτερα η δεύτερη, πιστεύει ότι έχει σε όλα δίκιο και πιστεύει ότι πρέπει να συμφωνώ μαζί της.
Για αυτό πέρσι ήρθαμε σε μεγάλη αντιπαράθεση σχετικά με την σχέση που έχω, όχι γιατί θέλω να χωρίσω και γιατί έχω μια σχέση αλλά για το στερεότυπο της σχέσης αυτής. Έκανα την τραγική και φοβερή και απαίσια κίνηση, κατά την γνώμη της, να ερωτευτώ, να αγαπήσω, να νοιώσω σαν άνθρωπο της ζωής μου έναν άνδρα που έχουμε μια διαφορά ηλικίας 15 ετών.
Και γιατί κρίναμε - εγώ και αυτός και δεν είχε αντίρρηση ο πατέρας των παιδιών - ότι αφού κάποια στιγμή θα κλιθούμε να μείνουμε όλοι μαζί, αυτός, εγώ και τα παιδιά, καλό θα είναι να τα γνωρίσει και να έχει μια συχνή επαφή με αυτά.
Και μέσα από αυτή την συζήτηση είδα πράγματα στο παρελθόν που δεν είχα ξαναδεί. Και πόνεσα. Αλλά τους συγγενείς όσο στενοί και αν είναι αυτοί, δεν τους επιλέγεις απλά τους δέχεσαι και μέχρι ενός σημείου κιόλας. Από εκεί και ύστερα μακριά και αγαπημένοι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)